دعای سوم:
وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی الصَّلَاهِ عَلَى حَمَلَهِ الْعَرْشِ وَ کُلِّ مَلَکٍ مُقَرَّب :
للَّهُمَّ وَ حَمَلَهُ عَرْشِکَ الَّذِینَ لَا یَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِیحِکَ، وَ لَا یَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِیسِکَ . . .
صلوات و درود بر حاملانِ عرش الهی
خدایا، درود فرست بر حاملانِ عرش خود که در تسبیح تو سستی نمی‌کنند،
و از تقدیس تو دل زده نمی‌شوند،
و از پرستش تو در نمی‌مانند،
و در فرمانبرداری تو،
به جای کوشش، کوتاهی نمی‌ورزند،
و در عشق ورزی به تو لحظه‌ای غفلت نمی‌کنند.
و درود فرست بر اسرافیل، آن فرشته‌ی صاحبِ «صور» که چشم به راه فرمان تو، منتظر است تا با یک دمیدن، مردگانِ خفته در گورها را بیدار کند.
و درود فرست بر میکائیل که در پیشگاه تو والا مقام، و در فرمانبرداری‌ات بلند مرتبه است.
و درود فرست بر جبرائیل که امانتدار وحی توست، و ساکنانِ آسمان فرمانبردار اویند، و نزد تو ارجمند و از مقرّبان درگاه است.
و درود فرست بر روح، آن که بر فرشتگان مأمورِ «حجاب‌ها» گماشته شده است.
و درود فرست بر آن فرشته که جز تو کسی بر اسرار وی آگاه نیست.
بر همه‌ی ایشان و فرشتگانی که فروتر از آنهایند، درود فرست؛ فرشتگانی که ساکن آسمان‌ها و امانتدار پیغام‌های تواَند.
فرشتگانی که از کار خسته نمی‌شوند تا از آن دلزده شوند،
و سختی نمی‌کشند تا درمانده و سست گردند،
و خواهش‌های دل، آنان را از تسبیح تو باز نمی‌دارد،
و فراموشی که نتیجه‌ی غفلت‌هاست، از بزرگداشتِ تو دورشان نمی‌سازد.
فرشتگانی که از فروتنی دیده بر هم نهاده‌اند و چشمِ آن ندارند که تو را نگرند؛ سر به زیر افکنده‌اند و شوقشان به آنچه نزد توست بسیار است؛
شیفته‌ی آن‌اند که نعمت‌های تو را به یاد آورند؛ و ایشان در برابر بزرگی و بزرگواری‌ات فروتن باشند.
چون به آتش دوزخ بنگرند که چگونه گناهکاران را به کام خود فرو می‌برد، گویند:
پروردگارا، تو پاک و منزّهی، و ما تو را آن گونه که شایسته‌ی توست، پرستش نکرده‌ایم.
خدایا، اینک بر ایشان درود فرست.
همچنین بر فرشتگانِ رحمتِ خود،
و بر آنان که مقرّب درگاه تواَند،
و بر آنها که پیامبرانِ تو را از غیب آگاه کنند،
و بر امانتداران وحیِ خود.
و درود فرست بر آن گروه از فرشتگان که ایشان را ویژه‌ی خود ساخته‌ای،
و به سبب تقدیس خود، از خوردن و آشامیدن بی‌نیازشان کرده‌ای،
و در میان طبقه‌های گوناگون آسمان جایشان داده‌ای.
و درود فرست بر آن فرشتگان که وقتی فرمانِ تمام شدن وعده‌ی خداوند فرا رسد، بر کناره‌های آسمان‌ها [گوش به فرمان] قرار گیرند.
و بر آنان که خزانه‌دار باران و روان کنندگان ابرهایند.
و بر آن فرشته که چون ابرها را براند، بانگِ تندرها به گوش رسد،
و چون ابرها به تازیانه‌ی او به راه افتند، آذرخش‌ها بدرخشند.
و بر آن فرشتگان که برف و تگرگ را همراهی می‌کنند و با دانه‌های باران به زمین می‌آیند،
و آنان که نگهبان خزانه‌های بادند،
و کسانی که مراقب کوه‌هایند تا فرو نریزند.
و درود فرست بر فرشتگانی که وزن آب‌ها و پیمانه‌ی باران‌های بسیار و پی در پی را به ایشان آموخته‌ای.
و بر فرشتگانی که آنان را با بلایی ناگوار یا نعمتی گوارا به سوی ساکنان زمین می‌فرستی.
و آن سفیرانِ گران‌قدرِ نیکوکار،
و آن بزرگوارانی که نگهبان و نویسنده‌ی [کارهای ما] هستند.
و درود فرست بر فرشته‌ی مرگ و یارانش،
و منکر و نکیر،
و «رومان» که ساکنان گورها را می‌آزماید،
و آن فرشتگان که گِرد «بیت المعمور» طواف می‌کنند،
و بر «مالک» و نگهبانانِ دوزخ،
و بر «رضوان» و خدمتگزارانِ بهشت.
و درود فرست بر فرشتگانی که «از فرمان خدا سر نمی‌پیچند، و به آنچه فرمان داده شوند، عمل می‌کنند.»
و آنان که به اهل بهشت می‌گویند: «سلام بر شما که شکیبایی ورزیدید. دنیا چه سرانجام نیکویی دارد.»
و درود فرست بر فرشتگانِ «زبانی» که چون فرمان‌شان رسد که «بگیرید آن گنهکار را و به زنجیرش کشید و در دوزخ افکنید»، شتاب کنند و بی‌درنگ او را در آتش اندازند.
و بر فرشتگانی که نامشان را نیاوردیم و مرتبه‌ی ایشان را نزد تو نشناختیم و ندانستیم آنان را به چه کاری گماشته‌ای.
و بر فرشتگانِ ساکنِ هوا و زمین و آب،
و آنان که کار آفریدگان تو را سامان می‌دهند و پیوسته نگهبان و همراه ایشان‌اند.
خدایا، بر آنان درود فرست در آن روز که هر کس با دو فرشته به محشر می‌آید:
یکی می‌کشاندش و دیگری بر کارهای او گواهی می‌دهد.
بر آنان درود فرست؛ چنان درودی که بر کرامت و پاکی‌شان کرامت و پاکی دیگر افزاید.
خدایا، چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادی ـ و درود ما را به ایشان رساندی، بدان سبب که سخنانِ نیکو درباره‌ی آنان بر زبان ما جاری کردی ـ بر ما نیز درود و رحمت فرست، که تو بخشنده‌ی بزرگواری.
اضافه کردن نظر