“ﺍﻟﻬــے”
ﺑــﻮﯼ ِﻧﺎﺏ ﺑﻬﺸـﺖ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻫﻤـﮥ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ ﻗﺸـﻨﮓﺗــﻮ
ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻣﺸﺎﻥ ﺭﻭﯼ ِﺯﺧﻤﻬﺎﯼ “ﺩﻟــﻢ “
ﮔﻔـﺘﻪ ﺑـﻮﺩﯼ ” ﺍَﻟﺠَّﺒﺎﺭ “
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐـﻪ ” ﺟُـﺒﺮﺍﻥ ﻣــﯿﮑﻨﺪ ” ﻫﻤـﮥ ﺷﮑﺴﺘﮕـﯿﻬﺎﯼِ ” ﺩﻟﺖ” ﺭﺍ
ﮔﻔــﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ” ﺍَﻟﻤُﺼَـﻮِّﺭ “
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐــﻪ ﺍﺯ ُ”ﻧﻮﻣـﯿﺴـﺎﺯﺩ “
ﻫﻤﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ “ﻭﯾـﺮﺍﻥ “ﺷـﺪﻩ ﺍﺳـﺖ ﺩﺭﻭﻥ ِ ﺩﻟﺖ
ﮔﻔــﺘﻪ ﺑـﻮﺩﯼ ” ﺍﻟﺸّـﺎﻓـﯽ “
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐـــﻪ ” ﺷِﻔﺎ ” ﻣـﯿﺪﻫﺪ ﺗﻤﺎﻡِ
” ﺯﺧﻤﻬـﺎﯼِ ﻋﻤﯿﻖ ” ﻭ ” ﻧﺎﻋـﻼﺝ ” ﺭﺍ
ﻫـﻮﺍﯼ ِ ﺩﻟﻢ ﺳﺒﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑــﺎﺯﻣﺰﻣﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼِ ﺯﯾﺒﺎﯾﺖ
ﻧَﻔـﺲ ﻣﯿﮑﺸــﻢ ﺩﺭﻫﻮﺍﯼِ “ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﻬـﺎﯼِ ﻧﺎﺑﺖ “
ﺍﻟﻬــے
ﺳﭙﺎﺱ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ وخدایی میکنی
التماس دعا
اضافه کردن نظر