اى بنده خدا
در گفتن عیب کسى شتاب مکن،
شاید خدایش بخشیده باشد، و بر گناهان کوچک خود ایمن مباش، شاید براى آنها کیفر داده شوى.
پس هر کدام از شما که به عیب کسى آگاه است، به خاطر آنچه که از عیب خود مى‌داند باید از عیب‌جویى دیگران خوددارى کند، و اگر کسى از عیب و گناهى پاک است، باید شکر و سپاس بر این نعمت، او را از عیب جویى کسى که به آن عیب و گناه مبتلا شده است، باز دارد.
نهج_البلاغه | خطبه ۱۴۰
اضافه کردن نظر